سالارهایی که در والیبال حرف اول را می‌زنند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ اگر در یک رشته بازیکن در تصمیم‌گیری‌های کلیدی نقش اساسی داشته باشد و به قولی حق وِتو به نظراتش داده شود باید فاتحه آن رشته را خواند چرا که هیچ وقت بازیکنی که هنوز سردی و گرمی روزگار مدیریتی را نچشیده و خام است نمی‌داند عواقب گرفتن تصمیمات آنی چیست؟ اما یک مدیر و فرد با تجربه در اجرا می‌داند و بنا به برخی مصالح مجبور است تن بدهد به هر حرفی...

یکی از بازیکنان فیکس تیم ملی در آخرین مصاحبه‌اش عنوان کرده که می‌خواهد از این پس به صورت پاره وقت تیم ملی را همراهی کند و نیتش از گرفتن این تصمیم کاملا خِیر است و می‌خواهد به جوانان میدان دهد تا آن‌ها هم کسب تجربه کنند، این حرف تا اینجای کار درست است اما بازیکن مربوطه ای کاش اعلام کند دوست دارد در چه رویدادهایی تیم ملی را همراهی کند باشد تا دیگر اعضای کادر فنی بنا به اعلام وی تمرینات هماهنگی را دنبال و برپایه نظراتش برنامه‌ریزی کنند! البته ناگفته نماند که بسیارند بازیکنانی که این روش را پیاده کرده‌‌اند و بنا به دلایلی جواب هم گرفته‌اند.

محمدرضا داورزنی رییس فدراسیون والیبال تا به امروز نشان داده که یک مدیر مدبر است و به معنای واقعی آن‌چه را که روی تابلوی سفید رنگ اتاقش نوشته را به حقیقت تبدیل و فعل خواستن را صرف کرد، توقع می‌رود با برخورد و تصمیم‌گیری‌های منطقی‌اش مانع از شیوع بازیکن سالاری شود چرا که این فرهنگ آسیب جدی و جبران‌ناپذیری به بدنه ورزش خواهد زد.

نمی‌دانم چرا در والیبال برخی‌ها بر این باورند که پس از المپیک همه چیز تمام شده و هر کاری که دل‌شان بخواهد انجام می‌دهند اما این طور نیست خطاب به این افراد می‌گویم که تازه کارشان شروع شده و سقف آمال و آرزوهای ورزشی‌شان را باید ارتقاء دهند...