حرف های بی اساس و ای کاش های بی عمل

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ چند سالی می شود که پیش از آغاز رقابت های لیگ برتر والیبال، بلاتکلیفی خاصی به وجود می آید، اما شرایط امسال متفاوت تر است سردرگمی بسیاری از افراد ذینفع را در برگرفته است.

لیگ والیبال ایران به جای این که بعد از المپیک و درخشش بلندقامتان در رقابت های جام بزرگان جهان رونق پیدا کند، دچار رکود شده و دیگر کمتر باشگاه ها نسبت به تیمداری در این بخش تمایل نشان می دهند.

سازمان لیگ فدراسیون والیبال در این اوضاعی که همه کارها در بخش های مختلف با برنامه و قانونی دنبال می شود، تنها جایی است که برخلاف تصورات، بیشتر تصمیمات کدخدامنشانه گرفته می شود و این موضوع در پایان فصل همه افراد فعال را درگیر می کند.

عملکرد سازمان لیگ فدراسیون والیبال که مسئولیت نظارت بر درآمد بازیکنان، مربیان، داوران،​ سرپرستان و... را برعهده دارد کاملاً سنتی است و این موضوع همه ساله گریبانگیر اعضای این خانواده بزرگ می شود و در پایان بسیاری افراد به حق و حقوق خود نمی رسند و کسی نیست به دادشان برسد، پرونده های خاک خورده در کمیته انضباطی و رای های صادر شده که اکثرا اجرا نشده است حکایت از مدیریت سنتی در لیگ باشگاهی که نبض والیبال ایران است، دارد.

آیا بهتر نبود وزارتی های سئول نشین زودتر تکلیف رئیس این فدراسیون را روشن می کردند تا با دلسوزی بیشتری برای جذب حامی مالی اقدام می شد و چنین وضعی را شاهد نبودیم.

آیا بهتر نبود قبل از این که شهردار ساری تغییر کند قرارداد ها به طور رسمی در فدراسیون ثبت می شد تا شهردار جدید مجبور به اجرای برنامه ای تدوین شده در خصوص حضور تیم عمران ساری در لیگ باشد نخواهد 72 ساعت قبل از شروع لیگ اعلام انحلال کند و بازیکنانی که با داشتن قراداد داخلی 40 روز تمرین کرده بودند را به دیار و شهرهای خود روانه کند؟

بهتر نبود سازمان لیگ فدراسیون پیش بینی تغییر ناگهانی تصمیمات مدیران را می کرد و  برای آن ها جریمه سنگینی را در نظر می گرفت چون بازیکنان حتی ستاره ها هم  نمی توانند در کمتر از 72 ساعت مانده به شروع مسابقات برای خود تیم دست و پا کنند پس روی زمین ماندن آن ها قطعی است.

بهتر نبود عوامل تصمیم گیرنده به جای این که هر چند ساعت یک بار تاریخ اولتیماتوم خود را به تیم هایی که شرایط قانونی و خوبی را برای حضور در این رقابت ها را ندارند در یک کلان آن ها را از حضور در این مسابقات محروم می کردند.

بهتر نبود تیم ها برای حضور در سطح لیگ برتر به جای خرج کردن پول، سلسله مراتب فنی و اصولی را رعایت می کردند،​ چرا که تنها در این صورت بود که متوجه سطح بالای مسابقات می شدند و دیگر اقدام بی برنامگی نمی کردند.

ای کاش،​ مسئولان سازمان لیگ و مدیران باشگاه ها آیین نامه را فقط ورق نمی زدند و اصلاح نمی کردند چرا که لیگ والیبال نیاز به خانه تکانی قانونی و اساسی دارد البته نوع اجرای آن مهم است که در شرایط کنونی کمتر شاهد اجرا مفاد اساسنامه قبل و بعد مسابقات هستیم.­

بارها دیدیم که در جلسه شورای لیگ مسئولان مربوطه باصدایی رسا و شیوا می گویند حتی شده رقابت ها را با 8 تیم اما بدون مشکل برگزار می کنیم اما در عمل این گونه نیست و تا دقایق پایانی به دنبال راضی کردن تیم های مشکل دار برای حضور در مسابقات هستند شاید تنها می خواهند در بولتن پایان سال خود اعلام کنند لیگ امسال مان آب نرفت!

این حرف های بی پایه و اساس سازمان لیگ که هیچ کدام ضمانت اجرایی ندارد و حتی گوینده هایش هم به آن اعتنا نمی کنند ضربه بزرگی به بدنه والیبال ایران زده و خواهد زد هر چه سریعتر باید یک خرد جمعی به وجود آید و مقابل این هرج و مرج در لیگ بایستد چون لیگ نباشد والیبال ایران نابود خواهد شد.