"الف"، مثلِ ایستادگی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز ایلام ؛وقتی کسی را از تهِ دلت دوست داشته باشی همه چیزت را به پایش می ریزی، همه ی هستی ات را.آری! عده ای نفَس هایشان را به پایِ عشق داده اند و عده ای چشم هایشان را؛ آن گاه که چشم به روی هر چه به غیر از معشوق، بسته اند و فقط و فقط او را می بینند، آن هم با چشمِ دل.

"امیرحسین"، "قاسم" و "عباس" نام های بلندآوازه ای که از مجنون و صدها نامی که در عشق، اسطوره شده اند نیز، قصه ی دلدادگی اشان را پرشورتر و گیراتر رقم زده اند. بزرگمردانی که با جانِ خویش در راه حضرت دوست، بازی ای عاشقانه و زیبا کرده اند و "جانباز" نام گرفته اند، پروانه صفتانی که یافتن را در باختن دیده اند.
بسیاری از کشورها خاطره ی حداقل یک بار جنگ را در حافظه ی تاریخی خود ثبت کرده اند.

بیشتر بازماندگانِ جنگی در کشورهای مختلف، متعلق به "جنگ جهانی دوم" است. این جنگ، هم به لحاظ ابعاد و وسعتِ دامنه و هم تعداد کشته شدگان، "بزرگ ترین جنگِ تاریخ" نام گرفته است. بنابراین بخش قابل توجهی از بازماندگان جنگ در کشورهایی که درگیر این رویداد بوده اند، متعلق به این نسل است.

به تناسب میزان بازماندگان جنگی در هر کشور فعالیت های مختلفی برای بزرگداشت و تکریم آن‌ها در نظر گرفته شده است:
"آلمان" به عنوان یکی از مسببین اصلی جنگ جهانی دوم که دارای بازماندگان جنگی بسیاری است، در این رویداد آسیب‌ های جدی دید؛ به گونه ای که پس از این جنگ تا مدت‌ها اجازه تأسیس ارتش به مفهوم قبلی به این کشور داده نشد.
یکی از مهم‌ترین ایام سال برای مردم "تاجیکستان" روز پیروزی در جنگ یا به گفته ی خودِ آنان، "روز غلبه" است. در این کشور سربازان کهنسالِ جنگِ جهانی دوم که امروز، هر کس که از آن‌ها باقی مانده باشد، در سن "70" و یا "80" سالگی است، دور هم جمع می شوند و در مراسمی که با جدیت و رسمیتِ تمام برگزار می‌شود، شرکت می کنند و مورد تقدیر و تفقد مقامات عالی کشور قرار می گیرند.
مردم "ترکمنستان" در روز "هشتم ماه مه" برابر با "۱۸ اردیبهشت" با دادن صدقه و نذر، یاد کشته شدگان جنگ جهانی دوم را گرامی می‌دارند و در روز ۹" مه" جشن پیروزی در این جنگ را برگزار می‌کنند.
"عراق" نیز تجربه ی جنگ با غیورمردانِ ایرانی و ایثارگریهای آنان را هیچ گاه از یاد نخواهد برد. واگذاری منزل مسکونی(آپارتمان) به همسر و فرزندانِ کشته شدگان، از اقداماتی بود که در این خصوص انجام شد.
در دیگر کشورها نیز امتیازات خاصی به تناسب نیازهای ایثارگران ارائه می‌شود. اما برخی از یادبودها برای یادآوریِ از خودگذشتگی های رزمندگان، جنبه ی جهانی دارد. ساخت تندیس از سربازان گمنام، در اکثر کشورها از جمله ی آن ها است.
کشور ما هم به پاس خاطره ی "هشت" سال پایمردی و مقاومتِ غیورمردانش در جنگ با کشور متخاصم عراق، با تأسیس نهادهایی مانند: "بنیاد شهید انقلاب اسلامی" و "سازمان امور جانبازان" به فرمان حضرت امام(ره) و "ستاد امور آزادگان" از این قشر تقدیر به عمل می آورد.
بنابراین باید گفت که "جانباز" موضوعی جدید نیست، بلکه از ابتدای حیات بشری و به منظور دستیابی به حقیقت و آزادگی، همواره خون ها ریخته شده و افرادی به دنبال عدالت با فدا کردن عضوی از بدن خویش از باورهایشان دفاع کرده اند. در غزوه های رسول خدا (ص) چه بسا افرادی که شهید نمی شدند، اما بر قله ی رفیع جانبازی می ایستادند.

از طرفی در کربلا نیز حضرت "ابوالفضل العباس" (ع) را مشاهده می کنیم که با تعریفی زیبا و متفاوت از وفاداری و دفاع از ولایت، هر دو دستِ خویش را فدا کرد و به عنوان جانبازِ "کربلا"، لقب ( باب الحوائج ) را به خود اختصاص داد.

بنابراین "چهارم شعبان" روز میلاد شکوهمند حضرت ابوالفضل العباس (ع) در تقویم ما "روز جانباز" نامیده شده است.
در ورق هایی از کتابِ عشق، به سطرهایی می رسیم که عاشق، جز پاره هایی از جانِ خود، هدیه ای در خور، برای تقدیم به معشوق نمی یابد.
یک کارشناس مذهبی با بیان این مطلب افزود: جانبازی این جاست که دیدنی می شود؛ اتفاقِ زیبایی که همچون نام ماندگارِ "عباس" (ع) نام ها را جاودانه می کند و می توان هزاران، هزار اسمِ با شکوه را در کنار اسطوره های عاشقی ثبت کرد.

حجت الاسلام "حسین مراد ویسی" تشریح کرد: توصیف جانبازی از زبان پیامبر خدا (ص) نیز شنیدنی است، آن جا که می فرمایند: هر کس که در راه خدا مجروح شود، روز قیامت در حالی می آید که بویش همچون بوی مشک است و رنگش مانند رنگ زعفران و نشان شهیدان بر اوست.
و اما ایستادگانی پُر از زخم، از کوچه، پس کوچه های دیروزهایمان آمده اند؛ آمده اند با کوله باری از خاطره هایی چسب خورده که نیازمند دارویی به نام عاطفه اند.
به گفته ی "یک کارشناس ارشد روان شناسی" آسیب های روانی و عاطفی و نیز ایجاد تعارض های متفاوت، از جمله مشکلات پیش رویِ جانبازان است که از طریق آموزشِ حل تعارض، قابل کنترل خواهد شد.
"سمیه آقابیگی" یکی دیگر از راه های بازتوانی روانیِ این قشر را پرداختن به ورزش، عنوان کرد و افزود: ورزش - درمانی باعث افزايش كيفيت زندگیِ جانبازان و كاهش اضطراب و افسردگی در آنان می شود.
تاب تحملِ دیدن حتی یک زخمِ کوچک، بر تنِ من و تو را نداشتند و تا دلِ خطر رفتند؛ راهی که در هر قدمش، عضوی را از آن ها گرفت و اکنون این ما هستیم که باید به گونه ای شایسته، برای قدردانی از این اسطوره های فداکاری دست به کاری بزنیم.

"یک کارشناس علوم اجتماعی" اظهار کرد: برخورداری از حمایت خانواده، پشتوانه ای است که جانبازان به آن نیازمندند؛ اما این مسأله به تنهایی کافی نیست، بلکه حمایت اجتماعی نیز باید در این امر دخیل شود.

"نوشین طالبی" تأکید کرد: آگاهی افراد جامعه از مشکلات جانبازان به منظور درک بهتر آن ها، افزایش احترام اجتماعی و آموزشِ شیوه های مراقبت بهتر از خود، از سوی کانون های حمایتی می تواند به کاهش آسیب های تنش زای اجتماعیِ این افراد کمک شایان توجهی کند.
کافی است کسی بخواهد سراغشان را بگیرد، نشانی اشان را می شود خیلی راحت پیدا کرد. صدای نفس های گم شده و بریده، بریده اشان در همه جای این شهر شنیده می شود و نمی شود. داخل که رفتم، صدای کپسول اکسیژنی که به کمک خز خزِ سینه اش آمده، تمام فضای خانه را پر کرده بود.
خودش را این گونه معرفی کرد: سرباز خمینی، "جمشید جمشیدزاده"، متولد سال (1347) متأهل و صاحب 2 فرزندِ پسر و یک دختر، کارشناس ارشد رشته علوم سیاسی، کارمندِ از کار افتاده دانشگاه علوم پزشکی ایلام و جانباز شیمیایی "70" درصد که خودش از آن به عنوان خاطره ی دوران دفاع از آب و خاک و آرمان هایش نام می برد.

کپسول اکسیژن که انگار عضوی از اعضای بدنش شده است در تمام لحظات با اوست و از آن جدا نمی شود، حتی بیرون هم که می رود از کپسول های کوچک استفاده می کند. او برای اینکه فرزندان این آب و خاک بتوانند آزاد و رها در هوای شهرشان نفس بکشند، نفس هایش را داده است و حالا خودش دو هفته یک بار باید نفسِ مصنوعی خریداری کند.
"جمشید جمشیدزاده" می گوید: نفس که نباشد انگار تمام اعضاء و سلول های بدنت می میرند و با این وجود، آن نفسِ اندکی که هست تو را در حالتی بین مرگ و زندگی نگه می دارد.
او از خونریزی و عفونت ریه هم رنج می کشد و می گوید: دلش می خواهد گاهی با دوستان و آشنایان، لحظاتش را سپری کند؛ اما سرفه های مکرر و عفونت های همراهِ آن باعث می شود که بیشترِ اوقاتش را در تنهایی بگذراند.
این جانبازِ صبور، از حسرت هایش هم گفت؛ حسرت یک دلِ سیر خندیدن با خانواده اش و این که این آرزو را درعمق نگاه فرزندانش هم می خواند.

پسر کوچک ترش که انگار، دنبال بهانه ای برای گفتن از درد دل هایش بود، با شنیدن حرف های پدر، گفت: وقتی همکلاسی هایم از لحظاتِ با پدر بودن و تفریح و گردش با او می گویند، خیلی حسرت می خورم. آن ها از کوهنوردی و مسابقه ی "زو" با پدرشان حرف می زنند، آرزویی که بچه های جانبازانِ شیمیایی هرگز طعم آن را نخواهند چشید؛ اما ما به پدرمان افتخار می کنیم؛ به شجاعتش و این که برای آبرو و امنیت مردم، نفس ها و بینایی اش را داده است.
آری عامل شیمیایی چشمانش را نیز کم سو کرده است، این گونه که می گوید، بعد از بمباران شیمیاییِ منطقه ی عملیاتی شلمچه ی عراق، تا 2روز از همرزمانش که به پشت خط منتقل شده بودند، جا مانده و همین امر باعث نابیناییِ یک ساله ی او شده است؛ اما خوشبختانه در حال حاضر با انجام درمان های مکرر تا حدودی بینایی اش را به دست آورده است.
او یک پدر است و دلش می خواهد تکیه گاه بچه هایش باشد، اما در حالی که سرفه می زند، می گوید: نمی توانم اشیاء سنگین را بلند کنم و این زمانی برایم بسیار آزار دهنده می شود که فرزندانم از من کمکی می خواهند و قادر به انجامش نیستم. یکی از سخت ترین لحظاتم همین است و همچنین شب هایی که تا صبح سرفه می زنم و باعث بی خوابی بچه هایم می شوم؛ گاهی در هفته، حتی یک ساعت هم نمی توانم بخوابم.

لحظات بسیاری در زندگی جانبازان شیمیایی و از جمله خودِ من وجود دارد که به خاطر حملات تنفسی و خز، خزِ سینه، تب و لرز و بالا آوردن خون، خانواده هایمان دچار استرس و ناراحتی بسیاری می شوند و ما علاوه بر تحمل درد و رنج خود، باید به خاطر آزار و اذیت آن ها نیز عذاب بکشیم.
او در پاسخ به این سؤال که اگر صادر کننده ی دستور بمباران شیمیایی را رو در رو ببینید با او چه می کنید و به او چه می گویید، در حالی که اشک در چشمانش جمع شده بود، گفت: مدتی او را در فضای آلوده به مواد شیمیایی قرار می دهم و او را رها می کنم تا تمام طول زندگیش را با درد و رنج سپری کند و این جمله را به او می گفتم که: تو حتماً خودت هم پدر هستی. دردهایم را شنیدی. دیدی که من و بچه هایم چه می کشیم. اگر خودت جای من باشی با کسی که این زندگی را برایت ساخته، چه می کنی؟
"جمشید جمشیدزاده" از دردهای مضاعفش هم گفت و سخنش را در این باره با این جمله آغاز کرد: آن روزها که سنِ شناسنامه امان را بزرگ تر کردیم، تا بتوانیم از آبرو و کیان مملکتمان دفاع کنیم و به دلِ آتش و خون و خطر رفتیم، هیچ چشم داشتی از کسی نداشتیم و در حقیقت با خدا معامله کردیم؛ اما امروز اگر مطالبه ای داریم، به خاطر شرایط جسمی ای است که خودمان قادر به گذران زندگی نیستیم. او از دیده نشدن جانبازان شیمیایی گفت و آنان را مفقودالأثرهای امروزِ جامعه ی جانبازان خواند؛ شهیدان زنده ای که کسی تاول های پنهان، در زیر لباس هایشان را نمی بیند. او می گوید نیمی از هر ماه را در بیمارستان تهران بستری هستم و مسافت ایلام تا تهران را با وجود شرایط وخیمی که دارم به تنهایی طی می کنم و حتی خودم باید دو هفته یک بار برای اکسیژن گیری کپسول هایم به "ششدار" بروم.

استفاده از اسپری های تنفسی باعث فرسودگی دندان هایم می شود، اما حمایت مالی از جانباز شیمیایی صورت نمی گیرد و حتی داروهایی که در تهران برایمان نسخه می شود در داروخانه های ایلام موجود نیست و برای تأیید نسخه ها باید کُلی دوندگی کنیم. برخورد گاهاً نامناسب کادر بیمارستان ها هم که نوعی قدرنشناسی محسوب می شود، بر درد و رنج آقای جمشیدزاده و همرزمانش می افزاید.
مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان ایلام با بیان این که به مطالبات جانبازان، با دیده ی تواضع می نگریم، گفت: تمام خدمات درمانی به جانبازان -قشری- که بر گردنِ تمام جامعه به ویژه مسئولان، حقی انکارناپذیر دارند، به صورت رایگان ارائه می شود و در صورت هر گونه مشکل یا مطالبه ای در این خصوص، رسیدگی لازم به عمل خواهد آمد.

"سلیمان رستمیان " با تأیید دغدغه ی جانبازان در خصوص عرضه ی مشابهِ داروهای تجویز شده، افزود: با نظارت بیشتر سازمان غذا و داروِ استان بر داروخانه ها، این مشکل قابل رفع خواهد بود.
"مهتاب شاهماری" معاون غذا و دارو استان در پاسخ به طرح این موضوع گفت: با توجه به سیاست های کلان کشوری و حمایت از تولیدات داخلی و همچنین بالا بودن سطح کیفی محصولات مشابه خارجیِ تولید داخل، عرضه ی داروهای خارجی محدود شده است و تنها در صورت ضرورت و تأکید و تجویز پزشکِ معالج، به بیماران ارائه می شود.

اما مردانِ مردی که دیروزهایمان آکنده از خاطرات ایستادگی آن هاست، امروز با تغییر جبهه ی نبرد به جبهه ی تولید بار دیگر به سربلندی و خودکفایی ایران عزیز می اندیشند و اگر پا ندارند، گام های استوارشان را با پای غیرت و همت برمی دارند.
"بهرام الله مرادی" جانباز (70) درصد، در حالی که هر دو پایش را در حین عملیات "مسلم ابن عقیل" در سرزمین های دفاع مقدس جا گذاشته است، در سن "65" سالگی، چرخ تولید و اشتغال را همزمان در کارخانه نخ ریسی و زمین های کشاورزی و باغداریش به گردش درآورده است و شتابان به پیش می برد.
او محصول کارخانه اش را برای تولید پشتی، مبل، روفرشی و ... به استان های یزد و تبریز صادر می کند و (13) نفر را در این کارخانه به صورت مستقیم مشغول به کار کرده است؛ اما می گوید که این روزها چرخ تولید به کندی می چرخد و حمایت ها در این حوزه چشمگیر نیست، به گونه ای که سودِ وام ها سنگین و کمرشکن و فرایند گرفتن آن هم بسیار دشوار است.
وی وضعیت بازار تقاضا برای محصول کارخانه را بسیار خوب و پر رونق دانست و افزود: با توجه به کیفیت بالای محصولِ تولیدی، تقاضا در سطح خوبی قرار دارد، اما معضلی به نامِ گرانیِ مواد اولیه، تولید را به حداقل می رساند.
وی در پایان از مشکلات عبور و مرور جانبازان گفت و از ضرورت مناسب سازیِ وسایل نقیله عمومی در شهر ایلام.
آری! یکی از دغدغه های به حق و جدی جانبازان، مشکلات عبور و مرور در خیابان ها و معابر عمومی شهر است که باید در خصوص آن تدابیر شایسته ای اندیشیده شود.
معاون امور زیربنایی ترافیک شهرداری ایلام در خصوص این موضوع اظهار کرد: طرح مناسب سازی معابر و خیابا های شهر با در نظر گرفتن اولویتِ محلاتی که جانبازان و معلولان در آن سکونت دارند، در دستور کار کمیته ی مناسب سازی قرار گرفته است و در صورت شناسایی و اعلام این اماکن از سوی سازمان بهزیستی استان، شهرداری ایلام، اقدامات لازم را انجام خواهد داد.
"علیرضا سروری" افزود: مکاتباتی در خصوص اختصاص "40" دستگاه اتوبوس حمل و نقل شهری برای مناسب سازی و استفاده افراد ناتوان حرکتی، با سازمان بهزیستی کشور انجام شده است، که امیدواریم در آینده ی نزدیک اجرایی و در اختیار ناوگان شهری قرار بگیرد.
و در پایان با توجه به اهمیت رسالت قلم در خصوص ثبت و ضبط خاطرات سربلندی مردم این دیار به این موضوع نیز اشاره ای می کنیم. سپاه امیرالمومنین (علیه السلام) با پی بردن به اهمیت و جایگاه ویژه این موضوع به تأسیس انتشارات "سوره های عشق" در سال (۱۳۹۱) همت گماشت.
"مدیر مسئول انتشارات سوره‌های عشق" تأکید کرد: تنها ناشر تخصصی استان در حوزه دفاع مقدس، با چاپ بیش از "50" اثر در زمینه ی زندگی نامه شهدا، خاطرات رزمندگان، تاریخ شفاهی، داستان، قصه کودک و نوجوان، رمان، شعر و حوزه ی زنان ایثارگر و شهید فعالیت می کند.
به گفته ی"سرهنگ قاسم نظری" این نشر در دوسال اخیر توانسته است، عنوان ناشر برتر استان در حوزه‌ی دفاع مقدس را به خود اختصاص دهد.

و امروز ایستادگی را با هم صرف می کنیم، با شما و در کنار شما...

*** زهرا پور اسماعیل