پخش زنده
امروز: -
محدودیت صعود در دماوند؛
چه کسی دلش برای دماوند می‌سوزد
محدودیت صعود در جبهه جنوبی دماوند دلسوزی یا ...؟
- قله دماوند در رشته کوه‌های البرز با ارتفاع ۵۶۱۰ متر مرتفع‌ترین قله ایران و بلندترین قله آتشفشانی آسیا و خاورمیانه است، در تقسیمات کشوری در بخش لاریجان شهرستان آمل قرار گرفته است و رینه و گزنک در دامنه دماوند قرار دارند، این قله در ۲۶ کیلومتری شمال غربی شهر دماوند،۶۲ کیلومتری غرب آمل و ۶۹ کیلومتری شمال شرق تهران واقع شده است در سال ۱۳۸۷ بعنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران شده است.- با توجه به پوشش غنی گیاهی زیست بوم دماوند محلی‌ها تقریبا تا ارتفاع ۴ هزار متری دام‌های خود را به چرا می‌برند، این یعنی دخالت در زیست بوم غنی، از قدیم الایام دماوند یکی از مقاصد ورزشکاران و کوهنوردان بوده است فتح این قله اساطیری موجب غرور و فخر در کوهنوردان است.
فراموش نکنیم حضور انسان و دام و عوارض آن‌ها در هر زیست بومی موجب بر هم خوردن نظم زیست بومی و ضعیف شدن آن می‌شود، حال اینکه دست نخوردن طبیعت یکی از اصول اولیه ورزش کوهنوردی است، اما هستند کوهنوردان غیر حرفه‌ای و تازه کاری که این اصول را فراموش کرده اند.
هر سال در فصل صعود تعدادی زیادی کوهنورد با سودای صعود به قله دماوند وارد منطقه می‌شوند البته باید به این تعداد کوهنوردان خارجی هم اضافه کرد که با پرداخت دلار قصد صعود دارند و شاید دلشان برای طبیعت ایران نسوزد.
- بطور کلی چهار مسیر (جبهه شمالی، جبهه شمال شرقی، جبهه غربی و جبهه جنوبی) برای صعود به قله دماوند وجود دارد که جبهه جنوبی پرترددترین و آسان‌ترین مسیر است، جبهه جنوبی از سمت جنوب شرقی کوه پلور، رینه، گوسفندسرا و بارگاه سوم را شامل می‌شود صعود کنندگان تا ارتفاع ۴۵۰۰ متری را با خودرو و چهارپا پشت سر می‌گذارند و مبدا صعودشان از یال مستقیم جنوبی است تا بعد از پیمودن آبشار یخی و تپه گوگردی به قله برسند.
- تا اینجا مشخص شد که جبهه جنوبی به دلیل رفت و آمد فراوان، چرای بی رویه دام، حضور خودرو‌های حمل کننده کوهنوردان و بارشان و چهارپا در معرض آسیب جدی قراردارد در تازه‌ترین اقدام اداره
محیط زیست شهرستان آمل با نصب یک پلاکارد ۳ متری اعلام کرده است از صعود کوهنوردان به بالای ۴۵۰۰ متر از جبهه جنوبی جلوگیری می‌کند این تصمیم گویا در ستاد حفاظت از میراث دماوند گرفته شده است که در آن بیشتر بخش‌های و سازمان‌های مرتبط همچون حفاظت محیط زیست، هیئت کوهنوردی، استانداری مازندران و فدراسیون کوهنوردی و صعود‌های ورزشی حضور دارند، اما چند پرسش، چرا این تصمیم در زمانی گرفته شده است که دیگر فصل صعود به دماوند به پایان رسیده است؟ از این پس فقط تعدادی معدود که قصد تجربه کردن و حضور در شرایط یخ و برف دارند به قله صعود خواهند کرد پرسش دوم چرا محدودیت از ارتفاع ۴۵۰۰ متری که دیگر هیچ عامل آلایندی جز کوهنوردان در منطقه حضور ندارند و آخرین پرسش اینکه چرا فدراسیون کوهنوردی به این تصمیم اعتراض دارد؟
- زارعی رئیس فدراسیون کوهنوردی در جلسه‌ای که منتج به این تصمیم شده است حضور نداشته و می‌گوید به این دلیل در جلسه حضور نداشتم که تصمیمات این ستاد تاکنون اجرایی نشده است معتقد است این تصمیم غیر فنی است، اما تاکید دارد برای حل مشکلات باید تمرکز بیشتری داشت و با گفتگو به تفاهم رسید از سوی دیگر رضاییان معاون اداره محیط زیست شهرستان آمل می‌گوید نظمی در صعود کوهنوردان و تعداد آن‌ها وجود ندارد و چه معنایی دارد که یک کوهنورد باید چند ده بار به دماوند صعود کند چه معنایی دارد که کوهنوردان از جبهه جنوبی با خودرو و چهارپا خود را به ارتفاع ۴۵۰۰ متری برسانند و از این نقطه صعود را آغاز کنند؟
-هزینه ورود به پارکینگ منطقه برای صعود از جبهه جنوبی ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان است (که درآمد کل در اختیار سازمان‌های منطقه‌ای است)، صعود به قله برای توریست‌های کوهنورد دلاری است که برای گرفتن مجوز به فدراسیون کوهنوردی پرداخت می‌شود، ورودیه پناهگاه‌ها ۵ تا ۱۰ هزار تومان که صرف تجهیز و تعمیر جانپناه‌ها و جمع آوری زباله‌ها و انتقال آن‌ها از ارتفاعات می‌شود، استفاده از خودرو و چهارپا برای رسیدن به مبدا صعود ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومان که صاحبان خودرو‌ها و چهارپایان به مراکز منطقه‌ای عوارض پرداخت می‌کنند و در آخر پرداخت ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان به فدراسیون برای صدور گواهینامه صعود به قله دماوند.
- با مفروض دانستن همه اطلاعات و آمار گفته شده در این یادداشت پرسش اساسی اینکه چه کسی دلش برای دیو سیاه پای در بند همان قله باستانی و اساطیری دماوند می‌سوزد چه کسی یا چه ارگانی متولی صدمات جبران ناپذیری است که به این منطقه وارد می‌شود آیا با پرداخت جریمه یا تقسیم کردن مبالغ یا ورودیه‌ها می‌توان از این صدمات جلوگیری کرد؟
رضا نیکقدم منش
نظر شما